Mark 4

Rozdział 4

1I znowu zaczął nauczać ^a nad morzem. Zgromadził się wokół niego wielki tłum, tak że wszedłszy do łodzi, siedział w niej na morzu, a wszyscy ludzie byli na brzegu. 2A on nauczał ich wielu rzeczy w przypowieściach i mówił do nich w swojej nauce: 3Słuchajcie! Oto siewca ^b wyszedł siać. 4A gdy siał, jedno padło przy drodze, a ptaki niebieskie przyleciały i wydziobały je. 5Inne padło na miejsca skaliste ^c, gdzie nie miało wiele ziemi, i szybko wzeszło, bo ziemia nie była głęboka. 6A gdy słońce wzeszło, wypaliło ^d je, a ponieważ nie miało korzenia, uschło. 7Inne zaś padło między ciernie ^e, a ciernie wyrosły i zagłuszyły je, i nie wydało owocu. 8A inne padło na dobrą ziemię i wydało bujnie wschodzący i rosnący owoc: jedno trzydziestokrotny, inne sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inne stokrotny ^f. 9I mówił im: Kto ma uszy ^g do słuchania, niech słucha. 10A gdy był sam, pytali go ci, którzy przy nim byli z dwunastoma, o tę przypowieść. 11A on im odpowiedział: Wam dano poznać tajemnicę ^h królestwa Bożego. Tym zaś, którzy są na zewnątrz ⁱ, wszystko podaje się w przypowieściach; 12Aby patrząc, patrzyli, a nie widzieli ^j i słysząc, słyszeli, a nie zrozumieli, by się czasem nie nawrócili ^k i nie były im przebaczone grzechy. 13I powiedział do nich: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne przypowieści? 14Siewca sieje ^l słowo. 15A ci przy drodze są tymi, którym sieje się słowo, ale gdy usłyszą, zaraz przychodzi szatan i wybiera ^m słowo zasiane w ich sercach. 16Podobnie ci, którzy zostali posiani na miejscach skalistych ⁿ, są tymi, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast je z radością ^o przyjmują; 17Jednak nie mają w sobie korzenia ^p, lecz trwają do czasu. Potem, gdy przychodzi ucisk albo prześladowanie z powodu słowa, zaraz się gorszą. 18A ci, którzy zostali posiani między cierniami, są tymi, którzy słuchają słowa; 19Lecz troski tego świata ^q, ułuda bogactwa ^r i żądze innych rzeczy wchodzą i zagłuszają słowo, i staje się bezowocne ^s. 20Ci zaś, którzy zostali posiani na dobrej ziemi, są tymi, którzy słuchają słowa, przyjmują ^t je i przynoszą ^u owoc: jedni trzydziestokrotny, inni sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inni stokrotny. 21Ponadto mówił im: Czy przynosi się świecę ^v, aby wstawić ją pod naczynie albo pod łóżko? Czy nie po to, aby ją postawić na świeczniku? 22Nie ma bowiem nic tajemnego, co by nie miało być ujawnione ^w ani nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. 23Jeśli ktoś ma uszy do słuchania, niech słucha. 24I powiedział do nich: Uważajcie na to, czego słuchacie. Jaką miarą ^x mierzycie, taką będzie wam odmierzone, a wam, którzy słuchacie, zostanie jeszcze dodane. 25Kto bowiem ma, będzie mu dodane, a kto nie ma, zostanie mu zabrane nawet to, co ma. 26I mówił: Z królestwem Bożym jest tak, jak gdyby człowiek wrzucił ziarno w ziemię. 27Czy śpi, czy wstaje, we dnie i w nocy, ziarno wschodzi i rośnie, a on nie wie ^y jak. 28Bo ziemia sama z siebie wydaje ^z plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. 29A gdy plon dojrzeje, on zaraz zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo ^aa. 30Powiedział jeszcze: Do czego przyrównamy królestwo Boże albo jaką przypowieścią je wyrazimy? 31Jest jak ziarno gorczycy ^ab, które, gdy zostaje wsiane w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. 32Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki ^ac niebieskie mogą się gnieździć w jego cieniu. 33I w wielu takich przypowieściach mówił im słowo, stosownie do tego, jak mogli słuchać. 34A bez przypowieści nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał wszystko swoim uczniom. 35Tego samego dnia, gdy nastał wieczór, powiedział do nich: Przeprawmy się na drugą stronę ^ad. 36A gdy odprawili tłum, wzięli go ze sobą, tak jak był w łodzi. Towarzyszyły mu też inne łódki. 37Wtedy zerwał się gwałtowny wicher i fale uderzały w łódź, tak że już się napełniała. 38A on spał ^ae w tyle łodzi na wezgłowiu. Obudzili go więc i mówili do niego: Nauczycielu, nie obchodzi ^af cię, że giniemy? 39Wówczas wstał, zgromił wiatr i powiedział do morza: Milcz i uspokój się! I ustał ^ag wiatr, i nastała wielka cisza. 40Wtedy powiedział do nich: Czemu się tak boicie? Jak to jest, że nie macie ^ah wiary? 41I ogarnął ich wielki strach, i mówili jeden do drugiego: Kim on jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?